طراحی پارکینگ

طراحی پارکینگ

طراحی پارکینگ پارکینگ های مرکز شهر باید به گونه ای طراحی شوند که کیفیت محیط بصری را افزایش داده و میزان تاثیر منفی آنها بر حرکت در میان کاربری های تجاری و نیز بین هسته مرکزی شهر و دیگر مراکز فعالیتی را به حداقل ممکن برسانند.

پارکینگ های سطح خیابان

اگر چه عموما در دسترس بودن پارکینگ های سطح خیابان برای استفاده کوتاه مدت مطلوب است، اما بعضی اوقات نیز باید برای جا دادن امکانات و تسهیلات رفاهی عابران پیاده و بهبود منظر خیابان آنها را حذف کرد. در بعضی موارد، کاهش تعداد خط عبوری های سواره رو این امکان را فراهم می سازد که پارکینگ های سطح خیابان را حفظ کرده و در عین حال یک محیط پیاده رو با کیفیت بالا ایجاد نمود.

وقتی پارکینگ های حاشیه ای زاویه دار، در امتداد معابر ستون فقرات پیاده یا واصل های اصلی واقع گردند، با روی آوردن به پارکینگ های موازی می توان به افزایش عرض پیاده روها، که به کاهش 20 تا 30 درصدی ظرفیت پارکینگ های بلوکی می انجامد، در عین حال مسیرهای سواره رو را بدون تغییر حفظ می کند، اقدام نمود. در هر صورت پارکینگ های موازی در یک محیط شهری از مطلوبیت بیشتری برخوردارند؛ چرا که ظاهر خیابان را بهبود می بخشند و خطرهای ترافیکی مربوط به پارکینگ های زاویه دار را کاهش می دهند.

طراحی پارکینگ

قطعات(پارکینگ) سطحی

قطعات پارکینگ سطحی فاصله های خلا گونه ای بین لبه ی واحدهای ساخت و ساز ایجاد نموده و به زبان دیگر اسباب تامین محصوریت فضایی خیابان را از بین می برند. همچنین با قطع فعالیت هایی که خیابان را سرزنده و جذاب می نمایند از کیفیت آنها می کاهند. وسعت و فراخی پیاده روها و خودروهای پارک شده محیط خشنی را به لحاظ بصری ایجاد می کنند که به تصویر ذهنی مردم نسبت به مرکز شهر لطمه وارد می سازد.

در جاهایی که نیاز است، محوطه های باز پارکینگ سطحی باید به گونه ای مکان یابی شوند که قابل رویت بودنشان از خیابان های اصلی و معابر پیاده مدار، به حداقل ممکن کاهش یابد.

طراحی پارکینگ

کاشت های گیاهی و درختان سایه دار

یک محور طولی منظر سازی شده توسط کاشت های گیاهی و درختان سایه دار می تواند این محیط های خشن را تلطیف کرده و حتی از نظر دور نگه دارد؛ یک دیواره حایل و یا پرچینی با ارتفاع 1.2 تا1.5 متری نیز می تواند برای کاهش رویت پذیری پارکینگ ها مفید باشد. برای رعایت ملاحظات امنیتی محوطه های باز پارکینگ ها، باید سطح آنها با اختلاف ارتفاعی در حدود 1.2 تا 2.4 متر بالاتر از سطح تراز زمین اطراف در نظر گرفته شود تا رویت پذیری داخل محوطه از خیابان حاصل گردد. استفاده از سطوح شیبدار منظرسازی شده تکنیک های مناسبی برای جدا نمودن سطوح و ایجاد حایل در محدوده مرکزی شهر نیستند. زیرا، به فضای زیادی نیازمند بوده و تصویر حومه های برون شهری را در ذهن بیننده القا می کنند.

استانداردهای موجود برای طراحی محوطه های باز پارکینگ های سطحی باید کاشت گیاهان را در شکل دادن به منظرسازی داخلی آنها الزامی نماید. این سطوح کاشته شده جزایر سبزی را توسط جدول تعریف نموده و فضایی را برای کاشت درختان سایه دار فراهم می آورند. این استانداردها همچنین باید برای میزان روشنایی، استفاده از یک نوع خاص چراغ که با چراغ های به کار رفته در مرکز شهر هماهنگ باشد و همینطور برای ابعاد و محل قرار دادن تابلوهای راهنما و بدنه ی در برگیرنده آنها نیز الزام آور گردند.

طراحی پارکینگ

پارکینگ های طبقاتی

پارکینگ های طبقاتی، در مقایسه با پارکینگ های سطحی، به زمین کمتری نیاز داشته و می توانند به طرز موثرتری از در معرض دید قرار گرفتن پوشانده شوند. اما این دسته از پارکینگ ها نیز میتوانند کیفیت مرکز شهر را کاهش دهند. پارکینگ های طبقاتی نباید در جبهه جلویی یا جبهه نمای اصلی خیابان سازنده ستون فقرات تجاری مرکز شهر قرار گیرند.

هنگامی که این پارکینگ ها در خیابان هایی که واصل های اصلی پیاده را در برمی گیرند  قرارگیرند، فضاهای تجاری باید حداقل 75 درصد فضای جلوی آنها در طبقه همکف را به خود اختصاص دهند تا از این طریق انقطاع در فعالیت و جلب نظر عابران پیاده به کمترین میزان کاهش یابد. در دیگر خیابان هایی که در آنها طبقه همکف پارکینگ های طبقاتی توسط خودروهای پارک شده اشغال می شود باید از یک عقب نشینی منظرسازی شده جهت تلطیف تاثیر بصری آن در خیابان و پیاده رو استفاده گردد.

بعضی از شهر ها به ساخت پارکینگ های طبقاتی در بلوک های مرکز شهری شده اند و از این طریق فضای کافی را برای توسعه ساخت و سازهای چند طبقه در جداره جلویی خیابان فراهم نموده اند. توسعه چنین پارکینگ های درون بلوکی باید تشویق شود، چرا که این امر استقرار کاربری های فعال را در طول خیابان های پیاده مدار موجب می گردد.

طراحی پارکینگ

در معماری پارکینگ های طبقاتی بهتر است از مصالحی مشابه با مصالح به کار رفته در نمای بیرونی ساختمان های مجاور استفاده شود. همچنین بهره گیری از رنگ ها و فرم های معماری خنثی که ویژگی های ساختمان های مجاور را منعکس می کنند نیز باید صورت پذیرد. نمای روبه خیابان این پارکینگ ها باید به گونه ای طراحی شود که الگوهای پنجره بندی ساختمان های مجاور در آن تکرار شده و از این طریق ساختمان های مجاور درآن تکرار شده و از این طریق این ساختمان در بافت معماری هسته مرکزی ترکیب شود. تحت هیچ شرایطی، طراحی پارکینگ طبقاتی نباید با اشکال، مصالح یا رنگ های عجیب و غریب جلب توجه نماید.

نگرانی های موجود در مورد امنیت

بیشتر در تصورات ذهنی مردم و نه در واقعیات مربوط به سطح جرم و جنایت حقیقی، می تواند باعث اکراه مردم در استفاده از این پارکینگ ها شود. پلکان های باز یا دارای دیواره شیشه ای، آسانسورهای دارای محفظه شیشه ای و حتی روشنایی بیشتر در ساختمان می توانند آرامش روانی استفاده کنندگان را افزایش دهند. در موقعیت های مکانی حساس(به طور مثال در نزدیکی مکان های مسکونی) باید تمهیداتی اتخاذ گردد تا حوزه های مسکونی محلات مجاور را از نور چراغ های پارکینگ ها محافظت نمود.

پارکینگ های طبقاتی که جزو لاینفک یک ساختمان یک ساختمان دارای کاربری مهم به شمار می آیند دشواری های فراوانی را، بیش از سازه های صرفا پارکینگ، در خود دارند. در یک برج بلند مرتبه که دیوار پیرامونی پارکینگ برافراشته می شود، نامطلوب ترین راه حل طراحی اتخاذ گردیده است؛ چنین سازماندهی فضایی منجر به تضعیف ارتباط ساختمان با خیابان شده و محیط همکف را پدید می آورد. پارکینگ های زیر زمینی کمترین تاثیر بصری را بر محدوده مرکزی شهر و محیط های پیاده اعمال می کنند.

طراحی پارکینگ

اما در عین حال، با هزینه ای در حدود دو برابر هزینه یک پارکینگ طبقاتی در بالای سطح زمین، به عنوان گران ترین گزینه به شمار می آیند. با این وجود اگر سامانه توسعه پیشنهادی دارای توجیه پذیری اقتصادی باشد و بتواند هزینه صرف شده آن را تامین نماید، پول زیادتری که در احداث آن صرف می شود، به محصول مطلوب تری نیز می انجامد. ایجاد پارکینگ های زیرزمینی با مشارکت بخش های خصوصی و دولتی(نظیر اداره پست در بستون) نشان داده است که ساخت پارکینگ های زیرزمینی در طلاقی با تسهیلات و خدمات رفاهی فضاهای باز اصلی سودآوری اقتصادی مطلوبی به همراه داشته است.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *


هفت + 5 =